کشیدگی تاندون و راه های درمان آن

بدن انسان برای حرکت کردن به مجموعه ای از ساختارهای هماهنگ نیاز دارد و تاندون ها یکی از مهم ترین بخش های این سازوکار هستند. این رشته های محکمی که عضله را به استخوان متصل می کنند، در هر قدم، هر حرکت دست، هر چرخش گردن و حتی در ساده ترین فعالیت های روزانه نقش فعالی دارند.

زمانی که به دلیل فشار زیاد، حرکت غلط یا فعالیت ناگهانی، این ساختارهای ظریف اما قدرتمند دچار کشش بیش از حد شوند، حالتی به نام کشیدگی تاندون به وجود می آید. این آسیب اگرچه در نگاه اول ساده به نظر می رسد، اما در صورت بی توجهی می تواند به درد مزمن، التهاب طولانی مدت و حتی کاهش توان حرکتی منجر شود.

از ورزشکاران حرفه ای گرفته تا افرادی که فعالیت روزمره شان شامل حرکت های تکراری است، همگی ممکن است در یک لحظه دچار این آسیب شوند. در این مقاله به طور کامل بررسی می کنیم که کشیدگی تاندون چگونه رخ می دهد، چه علائمی دارد و چگونه می توان آن را به بهترین شکل درمان کرد.

علائم کشیدگی تاندون و نحوه تشخیص آن

درک درست از علائم، مهم ترین قدم برای تشخیص کشیدگی تاندون است. اغلب افراد این آسیب را با گرفتگی عضله اشتباه می گیرند، در حالی که ماهیت این دو کاملاً متفاوت است. تاندون ها به دلیل خون رسانی محدود، معمولاً درد عمیق تر و ماندگارتری ایجاد می کنند. فرد ممکن است پس از یک حرکت ناگهانی، بلند کردن جسم سنگین یا حتی پس از فعالیتی ساده اما تکراری، در نقطه خاصی از بدن احساس درد تیرکشنده داشته باشد.

این درد معمولاً هنگام حرکت دادن عضو بیشتر می شود و گاهی با التهاب، سفتی و محدودیت حرکتی همراه است. تشخیص شدت کشیدگی تاندون معمولاً بر اساس بررسی وضعیت درد، دامنه حرکتی و حساسیت ناحیه آسیب دیده انجام می شود. در آسیب های خفیف، فرد هنوز قادر به حرکت است ولی درد در عمق تاندون حس می شود.

در حالت های متوسط، التهاب و محدودیت حرکت بیشتر می شود و در آسیب های شدید، حرکت عضو تقریباً دشوار یا غیرممکن می شود. پزشک با معاینه بالینی و در صورت نیاز تصویربرداری مانند سونوگرافی یا ام آر آی می تواند شدت آسیب را دقیق مشخص کند.

دلایل بروز کشیدگی تاندون

شناخت علت ها باعث می شود هم در درمان بهتر عمل کنیم و هم از تکرار آسیب جلوگیری کنیم. کشیدگی تاندون معمولاً زمانی رخ می دهد که نیروی واردشده بر تاندون بیشتر از ظرفیت آن باشد. این فشار می تواند ناشی از یک اتفاق ناگهانی باشد، اما بسیاری از موارد به دلیل فعالیت های کوچک اما تکراری ایجاد می شوند.

فعالیت شدید بدنی بدون آمادگی

یکی از رایج ترین دلایل، انجام فعالیت شدید بدون آمادگی بدنی است. زمانی که عضلات گرم نشده اند و ناگهان تحت فشار قرار می گیرند، بخش زیادی از این فشار به تاندون منتقل می شود و احتمال کشیدگی تاندون بالا می رود. از سوی دیگر، ضعف عضلات اطراف تاندون نیز یک عامل مهم است. زمانی که عضلات وظیفه نگهداری و پشتیبانی را خوب انجام نمی دهند، تاندون مجبور می شود وزن و فشار بیشتری را تحمل کند.

حرکات تکراری

حرکات تکراری نیز عامل مهم دیگری هستند. افرادی که برای مدت طولانی تایپ می کنند، رانندگان، کارگران صنعتی، نجارها، نقاش ها و حتی ورزشکاران حرفه ای، اگر بدون استراحت فعالیت کنند، ممکن است به مرور دچار التهاب و کشش بیش از حد تاندون شوند. همچنین استفاده از تکنیک های اشتباه در ورزش، گرم نکردن بدن، کفش نامناسب، وضعیت بدنی غلط یا حتی استرس شدید نیز می توانند به طور غیرمستقیم باعث افزایش فشار روی تاندون ها شوند.

روش های درمان کشیدگی تاندون

فرآیند درمان زمانی آغاز می شود که فرد بلافاصله فعالیت آسیب زا را متوقف کند و به تاندون زمان استراحت بدهد. در بسیاری از موارد، درمان صحیح در همان مراحل اولیه مانع از تبدیل شدن آسیب خفیف به درد مزمن می شود. روش های درمانی بسته به شدت کشیدگی تاندون متفاوت است، اما اصول کلی آن قابل توضیح است.

آسیب های خفیف

در آسیب های خفیف، استراحت کافی، کمپرس سرد در ساعات اولیه و سپس استفاده از گرما در روزهای بعد می تواند التهاب را کاهش دهد و روند ترمیم را سرعت ببخشد. بالا نگه داشتن عضو و کاهش فشار نیز ضروری است.

آسیب های متوسط

در مراحل متوسط، معمولاً نیاز به داروهای ضدالتهاب، ماساژ درمانی تخصصی و جلسات فیزیوتراپی ترمیم تاندون وجود دارد. فیزیوتراپی به تقویت عضلات اطراف تاندون کمک می کند و مانع از بازگشت آسیب می شود.

آسیب های شدید

در آسیب های شدیدتر، که تاندون دچار پارگی قابل توجه شده باشد، ممکن است نیاز به جراحی و سپس دوره توان بخشی وجود داشته باشد. این دوره اهمیت زیادی دارد، زیرا بازسازی قدرت و انعطاف پذیری تاندون بدون تمرین و توان بخشی اصولی ممکن نیست.

در کنار این روش ها، پزشک گاهی تکنیک هایی مثل لیزر درمانی، استفاده از امواج اولتراسوند یا تزریق داروهای خاص را برای کاهش التهاب و تسریع ترمیم توصیه می کند.

پیشگیری از کشیدگی تاندون و کاهش احتمال آسیب مجدد

پیشگیری همیشه ساده تر و کم هزینه تر از درمان است. در ادامه اصلی ترین مواردی که باید آن ها را رعایت کنیم آورده شده است :

گرم کردن و سرد کردن قبل از ورزش

گرم کردن قبل از ورزش و سردکردن بعد از آن نقش مهمی در جلوگیری از آسیب دارند. همچنین تقویت عضلات اطراف تاندون به ویژه در نواحی حساس مانند مچ پا، زانو، آرنج و شانه باعث می شود فشار کمتر روی تاندون وارد شود.

رعایت وضعیت بدنی صحیح

وضعیت بدنی صحیح هنگام راه رفتن، نشستن یا انجام کارهای روزانه نیز بسیار اهمیت دارد. بسیاری از افراد بدون اینکه متوجه شوند، بارها در طول روز از عضلات خود اشتباه استفاده می کنند. این اشتباهات کوچک به مرور باعث فشار زیاد روی تاندون می شود. استراحت بین فعالیت های تکراری نیز ضرورت دارد؛ زیرا تاندون ها برخلاف عضلات، ظرفیت ترمیم سریع ندارند و اگر فرصت بازیابی پیدا نکنند، به سرعت دچار آسیب می شوند.

انتخاب تجهیزات مناسب

در نهایت انتخاب تجهیزات مناسب مثل کفش استاندارد، میز کار ارگونومیک یا تکنیک صحیح تمرین ورزشی نیز نقش مهمی دارد. بدن زمانی بهترین عملکرد را دارد که همه عناصر درست در کنار هم قرار بگیرند.

جدول مقایسه شدت کشیدگی تاندون

در این جدول، سه سطح اصلی آسیب تاندون به صورت خلاصه مقایسه شده است تا خواننده درک بهتری از شدت آسیب و نیاز درمانی داشته باشد:

سخن پایانی

کشیدگی تاندون یکی از آسیب های شایع اما قابل درمان در سیستم حرکتی بدن است. درک درست از علائم و مراجعه سریع به پزشک می تواند مانع از پیشرفت آسیب و ایجاد مشکلات طولانی مدت شود. توجه به عواملی مانند گرم کردن قبل از فعالیت، تقویت عضلات اطراف تاندون، اصلاح تکنیک های ورزشی و استراحت کافی بین فعالیت ها نقش مهمی در جلوگیری از این آسیب دارد.

در صورت آسیب و کشیدگی تاندون، فیزیوتراپی سرو نقره ای با بهره گیری از متخصصان مجرب آماده تا به روند درمان شما کمک کند.

سوالات متداول